عن ابن عمر -رضي الله عنهما- قال: لما
اشتد برسول الله -صلى الله عليه وسلم- وجعه، قيل له في الصلاة، فقال: «مروا
أبا بكر فليُصَلِّ بالناس» فقالت عائشة -رضي الله عنها-: إن أبا بكر رجل
رقيق، إذا قرأ القرآن غلبه البكاء، فقال: «مُرُوه فليُصَلِّ».
وفي رواية
عن عائشة -رضي الله عنها-، قالت: قلت: إن أبا بكر إذا قام مقامك لم يُسْمعِ
الناس من البكاء.
ئىبنى ئۆمەر رەزىيەللاھۇ ئەنھۇ مۇنداق
دېدى: پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالامنىڭ كېسىلى ئېغىرلاشقاندا ئۇنىڭغا ناماز
توغرۇلۇق سۆز قىلىندى، ئۇ: «ئەبۇ بەكرىنى بۇيرۇڭلار! كىشىلەرگە ناماز ئوقۇپ
بەرسۇن» دېدى، ئائىشە رەزىيەللاھۇ ئەنھا: ئەبۇ بەكرى دىلى يۇمشاق كىشى،
قۇرئان ئوقۇسا يىغا تۇتۇپ كېتىدۇ، دېگەندە، پەيغەمبەر ئەلەيھىسسالام: «ئۇنى
بۇيرۇڭلار، نامازنى ئوقۇپ بەرسۇن» دېدى. يەنە بىر رىۋايەتتە ئائىشە
رەزىيەللاھۇ ئەنھا: ئەبۇ بەكرى سىلىنىڭ ئورۇنلىرىدا تۇرسا ئۇنى يىغا تۇتۇپ
كېتىپ، كىشىلەرگە قىرائەت قىلالمايدۇ،-دېدىم دېگەنلىكى رىۋايەت قىلىندى