Dhe kur atyre u thuhet: Besoni sikurse besuan njerëzit! Ata thonë: “A të besojmë
ashtu siç besuan mendjelehtit?” A nuk janë vërtet mu ata mendjelehtit?; Por nuk
e dinë.
Shembulli i tyre është si shembulli i atij që ndezë një zjarr dhe posa ai
ndriçon vendin përreth tij, All-llahu ua shuan dritën atyre dhe i lë në errësira,
(dhe aty) nuk shohin.
Ose (Shembulli i tyre është) si ndonjë shi i rreptë prej së larti me errësirë,
me bubullimë e me vetëtimë, e prej frikës së vdekjes, nga rrufeja, ata vejnë
gishtat në veshët e tyre. Po All-llahu është rrethues i mosbesimtarëve (atij nuk
mund t’i shpëtojë askush).
Vetëtima gati ua merrë të pamurit dhe, saherë që ajo u bënë dritë atyre, ata
ecin në te, e kur u errësohet mbesin aty. E sikur të donte All-llahu, do t’ua
merrte të dëgjuarit (me krismën e bubullimës) dhe të pamurit (me shkëndijën e
vetëtimës). Vërtetë, All-llahu është i plotëfuqishëm për çdo gjë.
Ai, i cili për ju bëri tokën shtrat, (vendbanim) e qiellin kulm, e prej qiellit
ju lëshoi shi me të cilin ju siguroi lloje të frutave si ushqim për ju, pra mos
i përshkruani All-llahut shokë, duke qenë se ju e dini (që Ai nuk ka shokë).
E në qoftë se jeni në dyshim në atë që Ne ia shpallëm gradualisht robit tonë,
atëherë sillnie ju një kaptinë të ngjashme si ai (Kur’ani) dhe thirrni (për
ndihmë) dëshmitarët tuaj (zotërat) pos All-llahut, nëse jeni të sinqert (në
thëniet tuaja se Kur’ani nuk është prej Zotit).
E mos e paçit bërë (deri më tash), e as që do ta bëni kurrë (edhe në të ardhmën),
atëherë ruajuni zjarrit, lëndë e të cilit janë njerëzit dhe gurët, që është i
përgaditur për mosbesimtarët.
E, përgëzoi ata që besuan dhe bënë vepra të mira se ata do të jenë në Xhennete
në të cilët rrjedhin lumenj. Saherë që u jepet ndonjë ushqim nga frutat e tij,
ata thonë: “Ky është që me te u ushqyem edhe më parë”. Ngase, u sillet ushqim i
ngjashëm (vetëm në formë, e jo edhe në shije). Aty do të kenë ata bashkëshorte
të pastra dhe aty do të jenë përgjithmonë.
All-llahu nuk ngurron që të marrë çfarëdo shembulli, qoftë mushkonjë a diçka
edhe më e imët se ajo. Sa u përket atyre që besuan, ata e dinë se është e
vërtetë nga Zoti i tyre, ndërsa ata të cilët mohuan do të thonë: “Ç’deshi All-llahu
me këtë shembull?” Ai me të lajthitë shumë, dhe udhëzon me të shumë (në rrugën e
drejtë), por nuk lajthitë me të (tjetërkë), pos fasikët (mëkatarët e mëdhenj).
Ata që e thyejnë besën e dhënë All-llahut pasiqë është lidhur ajo, dhe e këpusin
atë që All-llahu ka urdhëruar të jetë e kapur (sa i takon fesë së All-llahut,
monoteizmit Islam, dhe të praktikohen ligjet e saj në tokë dhe gjithashtu sa i
takon të mbajturit e lidhjeve të mira me farefisin dhe miqësinë ) e edhe bëjnë
shkatërrimie në tokë, të tillët janë ata të dështuarit.
Ai (All-llahu) është që për juve krijoi gjithçka ka në tokë, pastaj vullnetin e
vet ia drejtoi qiellit dhe i bëri ata shtatë qiej. Ai është i Gjithëdijshmi për
çdo gjë.
(Përkujto Muhammed) Kur Zoti yt u tha engjëjve: “Unë po krijoj (po përcaktoj) në
tokë një zëvendës”! Ata thanë: “A do të vëshë në te atë që bënë çrregullime dhe
që derdh gjaqet, e ne të madhërojmë Ty me lavdërimin Tënd dhe plotësisht të
adhurojmë”! Ai tha: “Unë di atë që ju nuk dini”!
E Ai (Zoti) ia mësoi Ademit të gjithë emrat (e sendeve) , pastaj ata ua
prezentoi engjëjve dhe u tha: “Më tregoni për emrat e këtyre (sendeve të
emërtuara), nëse jeni të drejt (çka mendoni)?”
(Zoti) Tha: “O Adem, njoftoj ata (engjëjt) me emrat e atyre (sendeve)!” E kur u
rrëfeu atyre për emrat e tyre, (Zoti) tha: “A nuk u kam thënë juve se Unë, më së
miri e di fshehtësinë e qiejve e të tokës dhe më së miri e di atë, që ju e
publikoni dhe atë që e mbani fshehtë. ”
E kur u thamë engjëjve: përuluni (bini në sexhde) Ademit, ata menjëherë iu
përulën, me përjashtim të iblisit (djallit). Ai rrefuzoi dhe u mbajtë në të madh
dhe u bë pabesimtar.
Ne i thamë: “O Adem, ti dhe bashkëshortja juaj banoni në Xhennet dhe hani
lirisht nga frutat e tij kah të doni, po mos iu afroni asaj bime (peme) e të
bëheni zulumqarë (të vetvetes suaj). ”
Po djalli i bëri që ata të dy të mashtrohen në atë (pemë ose Xhennetin) dhe i
nxori ata nga ajo (e mirë) që ishin në te, e Ne u thamë: “Zbritni (dilni), jeni
armik i njëri-tjetrit, e ju deri në një kohë në tokë keni vendbanim dhe dëfrim”.
Ne u thamë: “Dilni prej atyhit që të gjithë, e juve gjithqysh do t’u arrijë
udhëzim prej Meje, e kush pranon udhëzimin Tim, për ata nuk ka as frikë as që do
të brengosen”.
O bijtë e israilit, kujtoni (jini mirnjohës për) të mirat e Mia, të cilat ua
dhurova juve dhe zbatoni premtimin që më keni dhënë Mua. Unë zbatoj atë që u
premtova dhe të më keni frikë vetëm Mua.
Dhe besonie atë, që e shpalla (Kur’anin), e që vërteton atë e keni ju e mos u
bëni mohues të parë të tij, dhe mos i ndërroni ajetet e Mia (Kur’anin) me një
vlerë të paktë, por vetëm Mua të ma keni dronë.
Dhe ruajuni një ditë kur askush askujt nuk do të mund t’i kryej asgjë, kur nuk
pranohet për te (jobesimtarin) ndonjë ndërmjetësim dhe nuk pranohet për te
kompensim, e as që do të ndihmohen ata (fajtorët).
Përkujtoni edhe kur ju shpëtuam prej popullit të faraonit, që nga ai shijuat
dënimin më të idhët, duke ua therrur bijtë tuaj, e duke ua lënë gjallë gratë
tuaja. Në këtë torturë përjetuat një sprovim të madh nga Zoti juaj.
Dhe kur Musai popullit të vet i tha: “O populli im, me adhurimin e viçit (në
vend të Zotit), ju i bëtë zullum vetvetes, pra pendohuni para Krijuesit tuaj,
dhe mbytne vetveten. Kjo për ju është më së miri te Krijuesi juaj. E Ai ua
pranoi pendimin tuaj, Ai është mëshirues, ndaj pranoi shumë pendimin.
Dhe Ne bëmë që retë t’u bëjnë juve hije, ju furnizuam me rrëshirë (të ëmbël
-Manna ) dhe me shkurtëza (Salwa). (Ju thamë) Hani nga të mirat që ju furnizuam!
(Ata nuk qenë mirënjohës). Po Neve ata nuk na bënë kurrfarë dëmi, por ata
dëmtuan vetveten.
E kur ju thamë: “Hyni në këtë fshat (vendbanim), dhe hani në te lirisht ku të
dëshironi, e hyni në derën (e fshatit) përulur dhe thuani: “Hittatun” - ndjesë,
Ne ua falim mëkatet tuaja, e bamirësve ua shtojmë shpërblimin.
E ata që ishin mizorë atë që u ishte thënë e ndryshuan me një fjalë tjetër, e Ne
për shkak se ata kundërshtuan, lëshuam nga qielli Rizjan (lloj dënimi) kundër
atyre që ishin mizorë.
Dhe (përkujtoni) kur Musai kërkoi ujë për popullin e tij, e Ne i thamë: “Bjeri
gurit me shkopin tënd”, atëherë nga ai gufuan dymbëdhjetë kroje që secili grup e
dinte vendin ku do të pinte ujë. (U thamë) Hani dhe pini nga begatitë e All-llahut
e mos vazhdoni të jeni çrregullues në tokë.
Madje kur ju thatë: “O Musa, ne nuk mund të durojmë (hamë) vetëm një ushqim (të
njëjtë), lute pra Zotin tënd për ne të na furnizojë me çka mbinë toka prej
perimeve të saj, prej trangujve, prej hudrave, prej thjerze (groshë) dhe prej
qepëve të saj”! (Musai) Tha: “A kërkoni ta ndërroni të mirën për atë që është me
e thjeshtë”? Zdirgjuni pra në qytet, se aty do të keni atë që kërkoni! E mbi ta
rëndoi poshtrimi dhe skamja, e ata kundër vetes shkaktuan hidhërimin e All-llahut.
Kjo ndodhi ngase ata mohonin argumentet e All-llahut, mbytnin pejgamberët pa
kurrfarë të drejte, dhe për shkak se kundërshtuan dhe i kalonin kufijt në të
keqe.
Vërtet, ata që besuan, ata që ishin jehudi, krishterët sabejët , kush besoi prej
tyre (sinqerisht) All-llahun, dhe botën tjetër dhe bëri vepra të mira, ata e
kanë shpërblimin te Zoti i tyre. Për ta nuk ka frikë as nuk kanë përse të
pikëllohen.
(Përkujtoni) Kur Ne patëm marrë prej jush besën tuaj, ngritëm mbi ju (kodrën)
Turin (u thamë): veproni sipas atij (Tevratit) që ua dhamë me seriozitet, e
mësoni atë që është në te, ashtuqë të ruheni.
E pas asaj (besës) ju më vonë ia kthyet shpinën e po të mos ishte mirësia dhe
mëshira e All-llahut ndaj jush, ju do të ishit prej të dëshpruarve (në të dy
jetërat).
Ju tanimë e keni të njohur çështjen e atyre nga mesi juaj që nuk respektuan (urdhërin)
në të shtunën, e Ne u thamë: Shndërrohuni në majmunë të përbuzur!
(Përkutjoni) Edhe kur Musai popullit të vet i tha: “All-llahu ju urdhëron ta
therrni një lopë! Ata thanë: “A bën tallje me ne?” Ai tha: “All-llahut i
mbështetem të më ruaj e të mos bëhem nga injorantët!”
Ata thanë: “Lute Zotin tënd për ne të na sqarojë çfarë është ajo? Ai tha: “Ai
thotë se ajo është një lopë as e vjetër (e moshuar) as e re (mëshqerë), është e
mesme, zbatoni pra atë që urdhëroheni!”
Ata thanë: “Lute Zotin tënd për ne që të na sqarojë çfarë është ngjyra e saj? A
tha: “Ai thotë se ajo është një lopë e verdhë, ngjyra e saj është e fortë që
kënaqë shikuesit”.
Ata thanë: “Lute Zotin tëndë për ne që të na sqarojë çfarë është ajo, se lopët
na janë përzier (janë bërë të ngjashme) e ne do të gjejmë të vërtetën në dashtë
All-llahu!
Ai tha: “Ai thotë se ajo është lopë jo e lodhur duke lëruar tokën as duke ujitur
bimët, ajo është pa të meta dhe në të nuk ka shenjë (ngjyrë tjetër)!” Ata thanë:
“E tash na e sqarove saktë dhe e therrën atë, e për pak e lanë pa e kryer punën.
E ne u thamë: “Mëshoni atij (të vdekurit) me një pjesë të saj (të lopës së
therrur)!” Ja, kështu All-llahu ngjallë të vdekurit dhe ua sqaron argumentet e
veta, ashtu që të kuptoni.
Edhe pas (fakteve të qarta) zemrat tuaja u bënë pasandej të forta si guri, e
edhe më të forta, sepse ka nga gurët prej të cilëve gufojnë lumenj, e ka disa
prej tyre që çahen dhe prej tyre buron ujë, madje ka prej tyre që nga frika ndaj
Zotit rrokullisen tatëpjetë (nga maja e kodrës). All-llahu nuk është i
pakujdeshëm ndaj asaj që veproni ju.
A shpresoni se do t’u besojnë ata juve (jehudët), kur dihet se një grup prej
tyre dëgjuan fjalët e All-llahut, edhe pse i kishin kuptuar, e duke qenë të
vetëdijshëm (ç’bënin) i ndryshuan ato.
E kur takonin ata që kishin besuar (muslimanët) thonin: “Ne kemi besuar! E kur
veçoheshin ata mes veti thonin: “A po ju tregoni atyre (muslimanëve) për atë që
All-llahu ua shpalli juve (në Tevrat rreth Muhammedit a. s. ) që ata para Zotit
tuaj të kenë argumente kundër jush. A nuk jeni duke kuptuar.
Është shkatërrim për ata që me duart e veta e shkruajnë librin, e pastaj thonë:
“Ky është nga All-llahu!, e për të arritur me te një fitim të paktë, pra është
shkatërrim i madh për ta çka shkruan duart e tyre dhe është shkatërrim i madh
për ta ajo çka fitojnë.