O ju njerëz! Kinie frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu)
dhe nga ajo krijoi palën (shoqën) e saj, e prej atyre dyve u shtuan burrra shumë
e gra. Dhe kinie frikë All-llahun që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni
farefisin (akraballëkun), se All-llahu është mbikëqyrës mbi ju.
Bonjakëve (jetimëve) jepini kur të rriten pasurinë e tyre, dhe mos e ndërroni të
pastërtin (mallin tuaj që e keni halall) me të ndytin (me haramin) edhe mos
ehani pasurinë e tyre (të përzier) me asurinë tuaj, pse ky është mëkat i madh.
Në qoftë se frikoheni se nuk do të jeni të drejtë ndaj bonjakeve, atëherë
martohuni me ato gra që ju pëlqejnë; me dy, me tri e me katra. E nëse i
frikoheni padrejtësisë (ndaj tyre), atëherë vetëm me një, ose (martohuni) me ato
që i keni nën pushtetin tuaj (robëreshat). Ky (përkufizim) është më afër që të
mos gaboni.
Grave jepnu dhuratën e kurëzimit së tyre (niqahin) më të mirë, e në qoftë se ato
nga vullneti i vetju falin diçka nga ajo, atëherë hane atë hallall të mirë.
Provoni bonjakët derisa të bëhen për martesë,e nëse vëreni te ta pjekuri, atherë
drzonju atyre pasurinë e tyre. Mos e hani atë duke shkapërderdhur dhe duke u
ngutur para setë rrite ata. Kush është i pasur le të ruhet (shfytëzimit të
pasurisë të jetimëve), e kush është ivarfër, le të hajë me maturi. E kur t’ju
dorëzoni atyre pasurinë e vet, dëshmoni atë (që ju dorëzoni). Mjafton që
All-llahu është llogaritës.
Meshkujve ju takon pjesë nga pasuria që e lënë prindërit e të afërmit (pas
vdekjes), edhe femrave ju takon pjesë nga ajo që lënë prindërit e të afërmit, le
të jetë pak ose shumë ajo që lënë, ju takon pjesë e coaktuar (nga Zoti).
Kur të prezentojnë (në pjestimin e pasurisë që ka lënë i vdekuri) të afërmë,
bonjak dhe varfnjak (që nuk janë pjestarë në trashigim), jepnu nga ajo (pasuri e
lënë) dhe atyre thuanu fjalë të mira.
Le të frikësohen ata (në prag të vdekjes) sikur të linin pas vete pasardhës të
paaftë për të cilët kanë dro (si do të jetë gjendja e tyre) le t’i ruhen allahut
(dënimit të Tij) dhe le t’ju thonë (jetimëve) fjalë prindore.
All-llahu ju urdhëron për (çështen e trashigimit) fëmijët tuaj:për mashkullin
hise sa për dy femra; nëse janë (trashëgimtare) vetëm femra, dy e më shumë,
atyre ju takojnë dy të tretat e pasurisë që trashëgohet; nëse është një femër,
asaj i takon gjysma; për prindërit, për seilinnga ata, lu takon e gjashta nga
ajo që ka lënë (i vdekuri) nëse ka fëmijë; e nëoftëse (i vdekuri) nuk ka fëmijë
e atë e trashëgojnë (vetëm) prindërit, atëherë nënës së tij i takon një e treta;
në qoftë se ai (i vdekuri) ka vëllezër, nënës së tij itakon vetëm një e gjashta,
(kjo e drejtë në trashëgim bëhet) pasi të kryhet (vasijjeti) që ka lënë dhe pasi
të lahet borgji; ju nuk dini se kush është më afër dobisë suaj. (Ky përcaktim
është) Urdhër nga All-llahu. Vërtet All-llahu është më i Dijshmi, më i Urti.
Juve ju takon gjysma e asaj (pasurie) që e lënë gratë e tuaja, nëse ato nuk kanë
fëmijë, por nëse ato kanë fëmijë,juve ju takon një e katërta nga ajo që lënë
ato, pasi të kryhet testamenti i tyre dhe pasi të lahet borgji. Atyre (grave) ju
takon një e katërta nga ajo që lini ju, nëse nuk kini fëmijë, por nëse keni
fëmijë, atyre ju takon një e teta nga ajo që leni pas kryrjes së testamentit
qëkeni përcaktuar ose borxhit. Në qoftë se (i vdekuri) është mashkull ose femër,
e trashëgohet nga ndnjë ilargët (pse s’ka as prindër as fëmijë) po ka hjë vëlla
ose një motër (nga nëna), atëherë secilit prej tyre u takon një e gjashta, e në
qoftëse sejanë më shumë (se një vëlla ose se nj motër) ata janë pjesmarrës të
barabartë në të tretën (e tërë pasurisë), pas testamentit të porositur ose
borxhit, e duke mos dëmtuar (trashëguesit). Ky përcaktim është porositur prej
All-llahu. All-llahu është i gjithëdijshmi, jo ingutshëm.
këto janë (dispozita) të caktuara prej All-llahut (urdhërave) dhe të dërguarit
të tij, atë e dërgon në Xhennete nën të cilin burojnë lumenj. Aty do të jenë
përgjithmonë. E ky është shpëtim i madh.
Kush e kundërshton All-llahu dhe të dërguarin e Tij, dhe i shkel dispozitat e
Tij, atë e shtie në zjarr të përjetëshëm. E për të është një dënim i rëndë.
Ato nga gratë tuaja që bëjnë imoralitet (zina), kërkoni që kundër tyre të
dëshmojnë katër vetë prej jush (burra); nëse vërtetohet më dëshmitarë
(imoraliteti), mbyllni ato në shtëpia derisa t’i marrë vdekja ose derisa
All-llahu të përcaktojë ndonjë rrugë për to.
Ataa të dy prej jush që bëjnë atë (imoralitet-zina), ndëshkoni; e në qoftë se
ata pendohen dhe përmirësohen, atëherë hiqni dorë prej tyre, pse All-llahu
pranon fort pendimin dhe mëshiron shumë.
Pendim i pranueshëm te All-llahu është vetëm ai i atyre që r bëjnë të keqen me
mosdije shpejt pendohen; të tillëve All-llahu ju pranon pendimin, se All-llahu
është më i dijshmi, më i urti.
Nuk është pendim (i pranueshëm) i atyre që vazhdimisht bëjnë punë të këqia dhe
vetëm atëherë kur t’i vjen vdekja ndonjërit prej tyre, të thotë: “Unë tash u
pendova!” e as i atyre që vdesin duke qenë jobesimtarë. Ndaj tyre kemi përënim
të ashpër.
O ju që besuat, nuk është lejuar për ju të trashëgoni gratë (e të vdekurve) në
mënyrë të dhunshme, e as t’i shtëngoni për t’u marrë diçka nga ajo që ju keni
dhënë atyre, përveç nëse ato bëjnë ndonjë imoralitet të hapur. çoni jetë të mirë
me to. Nëse urreni ato, bëni durim që All-llahu të japë shumë të mira në një
send që ju e urreni.
Në qoftë se dëshironi të ndërroni (ta merrni) një grua në vend të një gruaje (të
lëshuares) i keni pas dhënë shumë të madhe, mos merrni prej saj snjë send. A do
të merrni atë pa të drejtë e në mënyrë mizore?
Mos u martoni me ato gra me të cilat qenë të martuar prindërit tuaj, me
përjashtim të asaj që ka kaluar (para islamizmit) pse ajo ishte turpësi,
përbuzje e traditë e shëmtuar.
U janë ndaluar juve (të martoheni me): nënat tuaja, bijat tuaja, motrat tuaja,
hallat tuaja, tezet tuaja, bijat tuaja, bijat e motës, nënat tuaja që ju kanë
dhënë gji, motrat nga gjiri, nënëat e grave tuaja (vjehrrat) dhe vajzat që janë
nën kujdesin tuaj e të lindura (prej tjeër babai) nga gratë tuaja me të cilat
patët kontakt, e nëse nuk ken pasur kontakt me to (me gratë), atëherë s’ka
pengesë (të martoheni me ato vajza), dhe (janë të ndaluara) gratë e bijve tuaj
që janë të lindjes suaj (jo të bijëve të afoptuar), dhe të bashkoni (përnjeherë
në një niqah) dy motra, përpos asaj që ka kaluar. Vërtetë, All-llahu falë shumë,
është mëshirues i madh.
(Nuk u lejohet të martoheni) Edhe me gra të martuara (që kanë burrat e nuk janë
të lëshuara), përveç atyre që i keni futur në pushtetin tuaj (robëreshat e
lufrtës). (Ky është) obligim mbi ju nga All-llahu. U janë lejuar, pos këtyre (që
u përmendën), të tjerat që t’i merrni me pasurinë tuaj (me niqah) duke pasur për
qëllim bashkëshorësi e jo prostitucion (kurvëni). Epër atë që përjetuat ju nga
ato (gratë me të cilat patët kurorë), jepnu shpërblimin e tyre të caktuar se
është obligim. E nuk ka pengesë për ju, pas përcaktimit (te niqahut), në atë që
ju pëlqeni mes vete. All-llahu është i gjithëdijshëm, i urti.
Dhe kush nuk ka prej jush mundësi materiale që të martohet me femra të lira
besimtare, le të martohet me ato besimtare tuaja që i keni nën pushtetin tuaj
(robëreshat). All-llahu di më së miri për besimin tuaj. Ju jeni nga njëri-
tjetri (të një origjine0. Pra, martohuni me ato (robëresha) r me lejen e të
zotërve të tyre dhe jepnu kurorën në mënyrë të drejtë, (zgjidhni) të ndershme e
jo prostitute të hapta e të fshehta. E kur të jenë të martuara ato,nëse bëjnë
ndonjë punë të turpshme, ndëshkimi kundër tyre është sa gjysma e atij të grave
të lira (jo robëresha). Kjo (martesë me robëresha) është e lejuar për ata që i
frikësohen imoralitetit, por të jeni të durueshëm, është më mirë për ju.
All-llahu është mirrëdashës, mëshirëplotë.
All-llahu dëshiron t’ju sqarojë çështjet et’ju drejtojë në rrugën e atyre që
ishin para jush (pejgamberët) dhe t’ju pranojë pendimin. Alahu e di më së miri
gjendjen e robërve dhe është më i urti.
O ju që besuat, mos e hani mallin e njëri-tjetrit në mënyrë të palejuar, përpos
tregtisë në të cilën keni pajtueshmëri mes vee, dhe mos mbytni veten tuaj (duke
mbytur njëri-tjetrin). Vërtet, All-llahu është i mëshirueshëm për ju.
Mos lakmoni në atë, që All-llahu gradoi disa nga ju mbi disa të tjerë. Burrave
ju takon hise nga ajo që fituan ata dhe grve gjithashtu ju takon hise bga ajo që
fituan ato. All-llahut kërkoni nga të mirat e Tij. All-llahu është i dijshëm për
çdo send.
Ne u kemi caktuar për secilin trashëgimtarë, pjesën e pasurisë që e lënë
prindërit ose të afërmit. E atyre që ju keni premtuar, jepnu pjesën ë tyre.
All-llahu është dëshmues mbi çdo send.
Burrat janë përgjegjës për gratë, ngase All-llahu ka graduar disa mbi disa të
tjerët dhe ngase ata kanë shpenzuar nga pasuria e tyre. Prandaj, me atë që
All-llahu i bëri të ruajtura, gratë e mira janë respektuese, janë besnike ndaj
të fsheftës. E ato që keni dro kryelartësisë së tyre, këshilloni, madje
largohuni nga shtrati (e më në fund), edhe rrahni (lahtë, nëse nuk ndikojnë
këshillat as largimi), e nëse ju respektojnë, atëherë mos u sillni keq ndaj
tyre. All-llahu është më i larti, më i madhi.
Nëse i frikësohen përçarjes mes tyre (burrit e gruas), dërgoni një pari të
drejtë nga familja e tij dhe një pari të drejtë ngafamilja e saj. Nëse ata të dy
(ndërmjetësuesit) kanë për qëllim pajtimin, All-llahu ju mundëson afrimin mes
tyre (burrit e gruas). All-llahu është i dijëshëm, është njohës i mirë.
Adhurone All-llahun e mos i shoqëroni Atij asnjë send, sillnu mirë ndaj
prindërve, ndaj të afërmve, ndaj jetimëve, ndaj të varfërve, ndaj fqiut të
afërt, ndaj fqiut të largët, ndaj shokut pranë vetes, ndaj udhëtarit të largët
dhe ndaj robërve. All-llahu nuk e do atë që është kryelartë dhe atë që
lavdërohet.
Ata që vetë janë koprracë dhe urdhërojnë njerëzit për koprraci, dhe e fshehin
atë që ju ka dhënë All-llahu nga mirësitë e veta. Ne kemi përgatitur dënim të
turpshëm për jobesimtarët;
Edhe ata që e japin pasurinë e tyre për sy e faqe të botës,e nuk e besojnë
All-llahun as ditën e mbramë. E ai që e k shok djallin, ai pra është shok i
shëmtuar.
Dhe si do të jetë gjendja e atyre (që nuk besuan), kur Ne do të sjelli
dëshmitarë për çdo popull, e ty do të sjellim dëshmitarë mbi ata (që nuk
besuan)?
Atë ditë ata që nuk besuan dhe kundërshtuan të dërguarin, do të dëshironin (të
varroseshin) të rrafshohej mbi ta toka ngase nuk mund t’i fshehin All-llahut
asgjë.
O ju që besuat, mos iu afroni namazit duke qenë të dehur, deristë dini se
ç’flitni, e as duke qenë xhuhubë (të papastër) derisaaa të laheni, përpos kur
jeni udhëtarë. Nëse jeni të sëmurë, jeni në ndonjë udhëtim, ose ndonjeri prej
jush vjen nga ultësira (nevojtorja), ose keni takuar gratë, e nuk gjeni ujë,
atëherë mësyne dheun dhe fërkoni me duart (tejemmum). All-llahu shlyen e falë
mëkatet.
A nuk i vure re (Muhammed) ata që iu pate dhënë pjesë nga libri (paria fetare
jehude) se si e vazhdojnë rrugën e gabuar dhe dëshirompjnë që e edhe ju të
humbni!?
Një palë bga jehudite është që ndryshojnë fjalët (e Zotit) nga vendet e veta, e
(kur i thërret ti) ata thonë: “Degjuam (fjalën tënde) fhe kundërshtuam (thirrjen
tënde), dhe thonë: “dëgjo mos dëgjofsh!” (dhe thonë): “Raina” (këto i thonë)
duke përdredhur gjuhët e tyre dhe duke atakuar fenë. E sikur të thoshin ata:
“Dëgjuam, respektuam, dëgjo dhe vështrona”, do të ishte më e drejtë, por për
shkak të refuzimit të tyre, All-llahu i mallkoi, prandaj besojnë vetëm pak
(besim gjysmak).
O ju që u është dhënë libri, besone atë që e zbritëm (Kur’anin) e që është
vërtetues i atij që e keni (Tevratit), para se të shlyjmë fytyra (t’ua fshijmë
shqisat) dhe t’i rrotullojmë ose t’i mallkojmë ata si i mallkuam ata të së
shtunës. Urdhëri i All-llahut është i kryer.
S’ka dyshim se All-llahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok
(idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i falë kujt të do. Kush përshkruan
All-llahut shok, ai ka trilluar një mëkat të madh.
A nuk u vure re atyre që iy është dhënë pjesë nga libri? Besojnë idhuj e
djallëzi dhe për ata që nuk besuan thonë: “Këta janë në rrugë të drejtë, se ata
që besuan!”
A u kanë zili atyre njerëzve për atë që All-llahu u fha nga mirësitë e Tij? Ne u
patëm dhënë pasardhësve të Ibrahimit librin e sheriatin dhe u patëm dhënë atyre
pushtet të madh.
Është e vërtetë se ata që mohuan argumentet Tona, do t’i hudim në zjarr. Sa herë
që u digjen lëkurat e tyre, Ne ndërrojmë lëkura të tjera që të shijojnë dënimin.
All-llahu është i plotëfuqishëm, i drejtë.
ata që besuan dhe bënë vepra të mira, Ne do t’i fusim në Xhennet nën të cilin
burojnë lumenj, ku do te jenë përgjithmonë. Aty kanë edhe bashkëshorte të pastra
e hije të mrekullueshme.
All-llahu ju urdhëron që t’u jepni amanetin të zotëve të tyre dhe kur të
gjykoni, ju urdhëron të gjykoni me të drejt mes njerëzve. Sa e mirë është kjo që
ju këshillon. All-llahu dëgjon dhe sheh si veproni.
O ju që besuat, nënshtrojuni All-llahut, dhe nënshtrojuni të dërguarit dhe
përgjegjësve nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, drejtojuni
All-llahut dhe të Dërguarit po qe se i besoni All-llahut dhe ditës së fundit.
Kjo është më e dobishmja dhe përfundimi më i mirë.
A i vure re ata që mendojnë se besuan atë që të zbriti ty, dhe atë që zbriti
para teje, se si dëshirojnë mes tyre të gjykojë djalli, e duke qenë se janë
urdhëruar që të mos e besojnë atë. E djalli dëshiron t’i humbë në pafundësi.
E qysh do të jetë (gjendja e tyre) kur t’i godasë ata ndonjë e keqe, e shkaktuar
nga vetë duart e tyre, e pastaj vinë te ti (për t’u arsyetuar) dhe betohen në
All-llahun: “Ne nuk patëm tjetër qëllim, vetëm afrim e pajtim” (e jo refuzimin e
gjykimit tënd).
Ata janë për të cilët e di All-llahu çka mbajnë në zemrat e tyre. Po ti hiqu
tyre, tërhiqu vërejtjen (për hipokrizi) dhe thuaju fjalë që lënë përshtypje në
veten e tyre.
Ne nuk dërguam asnjë të dërguar vetëm që me urdhërin e All-llahut t’i bëhet
respekt (nga njerëzit) atij. E sikur të vinin ata te ti, pasi që ta kenëdëmtuar
veten e tyre (nuk kanë pranuar gjykimin tënd), e të kërkonin ata vetë ndjesë te
All-llahu, e edhe i dërguari të kërkojë ndjesë për ta, ata do të kuptonin se
All-llahu pranon pendimin dhe është mëshirues.
Për Zotin tënd jo, ata nuk janë besimtarë (të asaj që të zbriti ty as të asaj
para teje) derisa të mos zgjedhin ty për të gjykuar në atë konflikt mes tyre, e
pastaj (pas gjykimit tënd) të mos ndiejnë pakënaqësi nga gjykimi yt dhe (derisa)
të mos binden sinqerisht.
Sikur t’i kishim obliguar ata: mbytni vetvetn tuaj,atë (obligim) nuk do ta
zbatonin, me përjashtim të një pakice prej tyre. Po sikur të zbatonin atë që
këshilloheshin do të ishte më mirë për ta dhe do t’i përforconte më shumë.
E kushdo që i bindet All-llahut dhe të dërguarit, të tillët do të jenë së bashku
me ata që All-llahu i shpërbleu: (me) pejgamberët, besnikët e dalluar,dëshmorët
dhe me të mirët. Sa shokë të mirë janë ata!
Ka disa prej jush që zvaritet (nuk del në luftë). E nëse ju godet juve ndonjë e
papritur thotë: “Zoti më favorizoi që nuk isha i pranishëm bashkë me ta” (në
luftë).
Po nëse ju takon juve ndonjë e mirë nga All-llahu, ai (munafiku) me siguri do të
thoshte: si mos të kishte ekzistuar mesh jush dhe mes tij ndonjë njoftëssi, për
fat, të kisha qenë së bashku me ta e të kisha arritur një fitim të madh.
Le të luftojnë në rrugën e Allaut, ata që e japin jetën e kësaj bote për
tjetrën. Kush lufton në rrugën e All-llahut e mbytet (bie dëshmor) ose triumfon,
Ne do t’i japim atij shpërblimtë madh.
ç’keni që nuk luftoni për Zotin dhe për (t’i shpëtuar) të paaftit : nga burrat,
nga gratë e nga fëmijët, të cilët luten: “Zoti ynë! nxirrna nga ky fshat (Meka),
banorët e të cilit janë mizorë. Jepna nga ana Jote shpëtim e ndihmë!”
Ata që besuan luftojnë në rrugë të All-llahut, e ata që nuk besuan luftojnë në
rrugë të djallëzuar. Luftoni pra miqtë e djallit, s’ka dyshim se intriga e është
e dobët.
A nuk i vure re ata të cilëve iu pate thënë: “ndalni duart tuaja jepne zeqatin!”
E kur iu bë atyre obligim lufta, që një grup prej tyre u frikësoheshin
njerëzvesiç është frika ndaj All-llahut, e edhe më fort. Thonin: “Zoti ynë, pse
na e bëre obligim luftën? Sikur të na e kishe shtyrë deri nënjë afat të afërt!”
Thuaju: “Përjetimi ikësaj bote është pak, e për atë që është i devotshëm, bota
tjetër është shumë më e dobishme. Nuk do t’ju bëhet pa drejtë as sa fija.