Ai është që në dëbimin e parë i nxoru prej shtëpive të tyre ata nga ithtarët e
librit, të cilët nuk besuan. Ju nuk menduat se fortifikatat e tyre do t’i
mbronin prej ndëshkimit të All-llahut, po All-llahu u erdhi atyre nga nuk e
kishin menduar dhe në zemrat e tyre hodhi frikën ashu që me duart e veta dhe me
duart të besimtarëve të rrëzonin shtëpitë e veta; pra merrni përvojë o ju të
zotët e mendjes.
Ju nuk këputët asnjë nga hurmat e buta (fidanët) ose atë e keni lënë të ngriur
në rrënjët e tye, vetëm se me lejen e All-llahut e për t’i shtypur
kundërshtarët.
E atë (Pasuri) që prej tyre All-llahu ia ktheu të dërguarit të vet, ju për të
nuk i keni ngarë as kuajt, as devetë, por All-llahu i bën mbizotëruesit të
dërguarit e vet kundër kujt të dojë, All-llahu ka fuqi mbi çdo send.
Atë që All-llahu nga banorët e vendeve (jobesimtare) ia dha pa luftë të
dërguarit të vet, ajo i takon All-llahut, të dërguarit, të afërmve, jetimëve, të
varfërve, kurbetçinjve. (Kështu veprohet) Që ajo të mos ndahet ndërrmjet
pasanikëve tuaj. Çka t’ju jep i Pejgamberi, atë merrmie e çka t’ju ndalojë,
përmbanju dhe kinie frikë All-llahun, se All-llahu është ndëshkues i ashpër.
(Ajo pronë) U takon muhaxhirëve të varfër, të cilët u dëbuan prej shtëpive të
tyre dhe prej pasurisë së tyre, duke kërkuar mirasinë dhe kënaqëainë e
All-llahut, dhe që ndihmojnë All-llahun dhe të dërguarin e Tij, të tillët janë
ata të sinqertit.
Edhe ata që përgatitën vendin (Medinën) dhe besimin para tyre, i duan ata që
shpërnguleshin te ata dhe nuk ndiejnë në gjoksat e tyre ndonjë nevojë (për zili
a tjetër) nga ajo që u jepej atyre (muhaxhirëve), madje edhe sikur të kishin
vetë nevojë për të, ata u jepnin përparësi atyre para vetvetes. Kush është i
ruajtur prej lakmisë së vet, të tillët janë të shpëtuar.
Edhe ata që kanë ardhur pas tyre e thonë: “Zoti ynë, falna ne dhe vëllezërit
tanë që para nesh u pajisën me besim dhe mos lejo në zemrat farë urrejtjeje ndaj
atyre që besuan. Zoti ynë Ti je i butë, mëshirues!”
A nuk e ke ditur se ata që u bënë hipokritë, u thoshin vëllezërve të vet nga
ithtarët e librit që nuk kishin besuar: nëse ju dëboheni, edhe ne do të dalim me
ju, për çështjen tuaj, ne kurrë nuk do t’i bindemi askujt (t’ju luftojmë ose
t’ju nënshtrojmë), e nëse luftoheni prej dikujt, ne gjithqysh do t;u ndihmojmë.
All-llahu dëshmon se ata janë rrenacakë!
Sikur të dëbohen ata (ithtarët e librit), nuk do të dilnin me ta edhe sikur të
luftoheshin, nuk do t’u ndihmojnë atyre, po edhe sikur t’u ndihmonin atyre, ata
do të iknin prapa, e ata do të mbesin pa ndihmën e tyre.
Ju (besimtarët) në zemrat e tyre (ta munafikëve) jeni frikë më e fortë se
All-llahu (frika nga All-llahu). Kjo për shkak se ata janë popull që nuk
kuptojnë.
Ata të gjithë së bashku nuk kanë guxim t’ju luftojnë, vetëm kur gjenden në
ndonjë vend të fortifikuar ose kur janë pas ndonjë muri. Armiqësia ndërmjet tyre
është e ashpër. Mund të mendohet për ta se janë të bashkuar,e në reallitet
zemrat e tyre janë të përçara, sepse janë njerëz që nuk logjikojnë.
Ata (hipokritët) janë shembull si djalli, kur i thotë njeriut: “Refuzo
besimin!”, e kur ai të ketë refuzuar, ai (djalli) tërhiqet prej teje; unë i
frikohem All-llahut, Zotit të gjithësisë!”
O ju që besuat, frikësojuni All-llahut dhe le të shikojë çdonjëri se çka ka bërë
për nesër. Dhe frikësojuni All-llahut! S’ka dyshim se All-llahu është i Njohtuar
(Habir) për atë që punoni!
Sikur Ne ta zbritnim këtë Kur’an mbi ndonjë kodër, do të shihje atë të strukur e
të çarë prej frikës nga All-llahu. Këta janë shembuj që ua sjellim njerëzve, që
ata të mendojnë.
Ai është All-llahu, pos të Cilit nuk ka zot tjetër, Sunduesi, i Shenjti, i
Pastërti (prej të metave që i mvishen) , Siguruesi, Mbikëqyrësi, i Plotfuqishmi,
Mbizotëruesi , i Madhërishmi. I lartësuar është All-llahu nga ajo që ia
shoqërojnë!
Ai është All-llahu, Krijuesi, Shpikësi, Formësuesi. Të tij janë emrat më të
bukur. Atë e lartëson çka ka në qiej e në tokë. Dhe Ai është i Fuqishmi, i Urti!