Kur të erdhën ty hipokritët, të thanë: “Ne dëshmojmë se vërtet ti je i dërguar i
All-llahut!” E, All-llahu e di se ti je i dërguar i Tij, por All-llahu dëshmon
se hipokritët janë rrenacakë (kur thonë ashtu).
E kur t’i shohish ata, trupat e tyre të mahnisin, e kur të flasin, fjalës së
tyre i vë veshin. Po ata janë si trungujt e zgavruar e të mbështetur, e çdo zë e
mendojnë se është kundër tyre. Ata janë armiq, pra ruaju prej tyre! All-llahu i
vraftë, si shmangen nga e vërteta!
E kur u thuhet: “Ejani te i dërguari i All-llahut që ai të kërkojë prej Tij
falje për ju”, ata tundin kokat e tyre dhe i sheh se si ta kthejnë shpinën duke
e mbajtur veten të madh.
Sa u përket atyre, është krejt njësoj: si kërkove për ta falje, si nuk kërkove
për ta falje (nga Zoti), sepse All-llahu kurrsesi nuk do t’i falë dhe është e
sigurt se All-llahu nuk ia ofron udhëzimin popullit arrogant.
Ata janë që u thonë (vendasve të Medinës): “Mos u jepni atyre që janë me të
dërguarin e All-llahut (muhaxhirëve), ashtu që të shpërndahen!. Po, te All-llahu
janë pasuritë (depot) e iqejve e të tokës, por hipokritët nuk janë duke
kuptuar”.
Ata thonë: “Nëse do të kthehemi (prej gjuhës me beni Mustalikët) në Medine, ai
më i forti pa tjetër prej aty ka për ta përzënë atë më të dobëtin!” (ashtu
thanë) Ndërsa e tërë krenaria i takon All-llahut, të dërguarit të Tij dhe
besimtarëve, por hipokritët këtë nuk e dinë.
Dhe jepni nga ajo që Ne u kemi dhënë juve, para se ndonjërit prej jush t’i vijë
vdekja, e atëherë të thotë: “O Zoti im, përse nuk më shtyve edhe pak afatin (e
vdekjes), që të jepja lëmoshë e të bëhesha prej të mira!”