Qiejt e lartë mbi ta (ose qiejt njëri mbi tjetrin) gati pëlcasin (nga madhëria e
Zotit ose nga thëniet e çoroditura të idhujtarëve). Ndërkaq, engjëjt vazhdimisht
madhërojnë (bëjnë tesbih) duke falënderuar Zotin e tyre dhe kërkojnë falje të
mëkateve për ata (besimtarët) që janë në tokë. Ta dini se All-llahu është Ai
mëkatfalësi, Mëshiruesi!
Prandaj, Ne të shpallëm ty Kur’an arabisht që ta këshillosh kryefshatin (Mekën)
dhe ata përreth saj, dhe t’u tërheqih vërejtjen për ditën e tubimit (kijametit),
për të cilën nuk ka dyshim. Një grup për në Xhennet, kurse nj grup për në zjarr.
Po sikur të kishte dashur All-llahu, do t’i bënte ata (njerëzit) një popull (të
një feje), por Ai shtie në mëshirën e vet atë që do (atë që me vullnetin e vet
pranon rrugën e drejtë), e jobesimtarët nuk kanë mbrojtës, as ndihhmës.
Për çdo send që nuk pajtoheni, gjykimi për të është te All-llahu. Ai (gjykatësi
i famshëm) është All-llahu, Zoti im, vetëm Atij i jam mbështetur, dhe vetëm Atij
i drejtohem.
Ai është krijues i qiejve e i tokës. Ai nga lloji juaj krijoi për ju
bashkëshorte, edhe nga kafshët krijoi çifte, ashtu që t’ju shumojë. Asnjë send
nuk është si Ai; Ai është dëgjuesi, shikuesi.
Ai u përcaktoi juve fe atë që i pat përcaktuar Nuhut dhe atë që Ne ta shpallëm
ty dhe atë me çka e patëm porositur Ibrahimin, Musain dhe Isain. (I porositëm)
Ta praktikoni fenë e drejtë e mos u përçani në të. Për idhujtarët është rëndë
kjo në çka ju i thirrni ata. All-llahu veçon për të (për besim të drejtë) atë që
do dhe e udhëzon atë që i drejtohet Atij.
Po ata, vetëm pasi që u erdhi e vërteta, nuk u përçanë për tjetër, por nga zilia
mes tyre. e sikur të mos ishte fjalë (vendimi) e hershme nga Zoti yt për deri në
një afat të caktuar do të kryhej (dënimi) me ta. Nuk ka dyshim se ata që e
trashëguan librin prej tyre (prej të parëve) janë në dyshim të thellë ndaj tij
(ndaj librit Tevratë e Inxhil).
E për këtë shkak (të përçarjes së tyre), ti thirr dhe përqëndrohu ashtu si të
është urdhëruar dhe mos shko pas sëshirave e thuaj: “Unë kam besuar në librat që
i shpalli All-llahu, jam urdhëruar të mbajë drejtësi mes jush, All-llahu është
Zoti ynë dhe Zoti juaj; Ne kemi përgjegjësinë e veprave tona e ju të veprave
tuaja, nuk ka polemikë mes nesh dhe jush; All-llahu bën tubimin mes nesh dhe
vetëm te Ai është përfundimi.
Ata që kundërshtojnë fenë e All-llahut pasi që asaj i janë përgjigjur
(njerëzit), faktet e tyre janë të asgjësuara te Zoti i tyre, ata janë të
përbuzur dhe ata do të kenë dënim të rëndë.
Ata që nuk i besojnë atij, kërkojnë ngutjen e tij, ndërsa ata që i besojnë, i
frokësohen dhe e dinë se ajo është e vërtetë. Ta dini se ata që bëjnë polemikë,
duke dyshuar në momentin e katastrofës së përgjithshme, janë në një humbje të
thellë.
Kush është që dëshiron fitimin e botës tjetër (ahiretin), Ne do t’ia shtojmë
fitimin e tij, e kush e dëshiron vetëm fitimin e kësaj bote, Ne ia japim, po në
botën tjetër ai nuk ka hise.
A mos kanë ata ortakë (zota ose idhuj) që u përcaktuan atyre fe, të cilën nuk e
urdhëroi All-llahu? Po, sikur të mos ishte fjala vendimtare (e All-llahut që
shpërblimi dhe ndëshkimi të jenë në ahiret), dhe do të kryhej dënimi mbi ta, e
megjithatë, mohuesit do të kenë dënimi të dhembshëm.
Do t’i shohësh jobesimtarët të frikësuar nga ajo që vepruan, po, ajo do t’u
ndodhë atyre, kurse ata që besuan dhe bënë vepra të mira, do të jenë në kopshtet
e Xhenneteve dhe ata kanë te Zoti i tyre çka të dëshirojnë; e kjo është ajo
dhuntia e madhe.
Ajo (dhunti) konsistonnë atë që All-llahu u jep myzhde robërve të vet, të cilët
besuan dhe bënë vepra të mira. Thuaj: “Unë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim
për thirrjen time vetëm respektin e dashurisë për hir të farefisnisë
(akraballëkut)”. Kush bën ndonjë të mirë, Ne ia shumëfishojmë të mira; vërtet,
All-llahu falë mëkatet, është mirënjohës.
A mos thonë ata se ai (Muhammedi) shpifi gënjeshtër ndaj All-llahut, e nëse
dëshiron All-llahu ta mbyllë zemrën tënde, pse All-llahu eliminon të pavërtetën
dhe me fjalë e veta e forcon të vërtetën. Ai është që e di çka ka në zemra.
Ai është që u përgjigjet (lutjeve të) atyre që besuan dhe bënë punë të mira dhe,
nga mirësia e vet, ua shton atyre të mirat. Ndërsa, jobesimtarët kanë dënim të
rreptë.
Sikur All-llahu t’ua shumonte begatinë robërve të vet, ata do të kalonin
kufijtë, por Ai i furnizon me masë që dëshiron, sepse Ai është i njohur
hollësisht dhe i dijshëm për robërit e vet.
Nga argumentet e Tij është krijimi i qiejve dhe i tokës dhe shpërndarja e
gjallesave në të dyjat dhe Ai me fuqinë e Tij mund t’i bashkojë kurdo që të
dëshirojë.
çka u është dhënë nga ndonjë send, ajo është kënaqësi në këtë botë, e ajo që
është te All-llahu është shumë më e mirë dhe e përjetshme, por pë ata që besuan
dhe që vetëm Zotit të tyre i mbështeten:
Edhe ata që i përgjigjen thirrjes së Zotit të tyre dhe e falin namazin
rregullisht dhe ata që konsultohen mes vete për punë të përbashkëta, e nga ajo
që Ne ua japim ata e shpërndajnë,
Përgjegjësia (ndëshkimi) është vetëm kundër atyre që u bëjnë padrejtë dhe kundër
atyre që pa farë arsye bëjnë çrregullime në tokë. Për të tillët është një dënim
i dhembshëm.
Atë që All-llahu e lë të humbur, për të nuk ka ndonjë ndihmës tjetër, pos Tij.
Do t’i shohësh zullumqarët që, kur të vërejnë dënimin, do të thonë: “A ka ndonjë
rrugë për rikthim (në dynja)?”
Do t’i shohësh ata duke iu afruar atij (zjarrit) të frikësuar nga nënshtrimi, se
si e shikojnë me bisht të syrit tinëzisht (me një shikim të vjedhur). Ata që
besuan do të thonë: “Vërtet, të humbur në ditën e kijametit janë ata që e humbën
vetveten dhe familjen e vet!” Ta dini pra, se mizorët janë në dënim të
përjetshëm.
Përgjigjuni thirrjes së Zotit tuaj para se të vijë një ditë, që All-llahu nuk e
kthen më (pasi ta ketë caktuar). Atë ditë ju nuk do të gjeni strehim dhe as nuk
do të mund t’i mohoni (mëkatet).
Nëse ata (idhujtarët) refuzojnë, Ne nuk të kemi dëruar ty rojë të tyre, ti ke
për obligim vetëm komunikimin. Vërtet, kur Ne i dhurojmë njeriut nga ana Jonë
ndonjë të mirë, ai gëzohet për të, e kur i godet ndonjë e keqe, që e ka merituar
vetë, atëherë njeriu është përbuzës.
Nuk ka asnjë njeri që t’i ketë folur All-llahut ndryshe, vetëm se me anën e
frymëzimit, ose pas ndonjë perdeje, ose t’i dërgojë të dërguar (melek), e ai t’i
shpallë me lejen e Tij atë që do Ai. Vërtet,Ai është më i larti, më i urti.
Po kështu me urdhërin tonë Ne te shpallëm edhe ty shpirtin (Kur’anin). Ti nuk ke
ditur çka është libri (Kur’ani) as ç’është besimi, por Ne atë e bëmë dritë me të
cilën e vëmë në rrugë të drejtë atë që dëshirojmë prej robërve tanë. Në të
vërtetë, edhe ti udhëzon për në rrugë të drejtë,