پیش از آنها قوم نوح و گروههای (دیگر) پس از آنان (بودند، پیامبرانشان را) تکذیب
کردند، و هر امتی آهنگ آن کرد که پیامبرش را دستگیر کند، و به باطل جدال کردند، تا
با آن حق را از میان بردارند، پس من آنها را (فرو) گرفتم پس (بنگر) عقوبت من چگونه
بود؟!
کسانی که عرش را حمل می کنند، و آنان که بر گرد آن هستند به ستایش پروردگارشان
تسبیح می گویند، و به او ایمان دارند و برای کسانی که ایمان آورده اند استغفار می
کنند. (می گویند:) «پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فرا گرفته است، پس برای
کسانی که توبه کرده اند، و راه تو را پیروی کرده اند، بیامرز، و آنان را از عذاب
دوزخ نگه دار».
پروردگارا! و آنها را به باغهای جاویدان (بهشت) که به آنها وعده داده ای وارد کن، و
(همچنین) هر که صالح باشد از پدران شان، و همسرانشان و فرزندانشان (به همان بهشت
وارد کن) همانا تویی که پیروزمند حکیمی.
بی گمان کسانی را که کافر شدند (روز قیامت) ندا می زنند که: حقا که خشم (و دشمنی)
خداوند (نسبت به شما) از خشم (و دشمنی) خودتان (نسبت به خودتان) بیشتر است، آنگاه
که به (سوی) ایمان دعوت می شدید، پس شما انکار می کردید.
(به آنها گفته می شود:) این (عذاب) بدان سبب است که چون خدا به تنهایی خوانده می
شد، انکار می کردید، و اگر به او شرک آورده می شد ایمان می آوردید، پس (اینک) داوری
از آن خداوند بلند مرتبه است.
(او) بالا برنده درجات( ) صاحب عرش، که روح (= وحی) را به فرمان خویش بر هر کس از
بندگانش که بخواهد می فرستد، تا (او مردم را) از روز ملاقات (= قیامت) بترساند.
روزی که (همه) آنان آشکار شوند چیزی از آنها بر خدا پوشیده نخواهد ماند، (خداوند می
فرماید:) « امروز فرمانروایی از آن کیست؟»( ) (آنگاه خود می فرماید:) از آن خداوند
یگانه قهّار است.
و آنها را از روز نزدیک (= قیامت) بترسان، آنگاه که دلها لبریز از غم به حنجره ها
رسد، برای ستمکاران نه دوستی وجود دارد، و نه شفیعی که (شفاعتش) پذیرفته شود.
آیا آنها در زمین سیر نکرده اند پس بنگرند که سر انجام کسانی که پیش از آنها بودند،
چگونه بود؟! آنها در توانایی و (پدید آوردن) آثار در زمین از اینها برتر (و سخت تر)
بودند، پس خداوند آنها را به (سبب) گناهانشان (فرو) گرفت، و برای آنها از(عذاب) خدا
هیچ پناه دهنده ای نبود.
این بدان سبب بود که پیامبرانشان با دلایل روشن به سوی آنها می آمدند پس آنها کفر
می ورزیدند، بنابراین خداوند آنها را (فرو) گرفت، بی گمان او نیرومند سخت کیفر است.
پس چون حق را از جانب ما برای آنها آورد، گفتند:« پسران کسانی را که با او ایمان
آورده اند، بکشید و زنانشان را (برای خدمتکاری) زنده بگذارید». و نیرنگ کافران جز
در گمراهی نیست.
و فرعون گفت:« بگذارید موسی را بکشم، و او پروردگارش را (برای نجات) بخواند، بی
گمان من می ترسم که دین شما را دگرگون کند یا در (این سر) زمین فساد انگیزد».
و مرد مؤمنی از آل فرعون( ) که ایمانش را پنهان می داشت، گفت: آیا مردی را می کشید
(برای آن) که می گوید: پروردگار من الله است، و همانا دلایل روشنی از سوی
پروردگارتان برای شما آورده است؟!( ) و اگر او درغگو باشد، (گناه) دروغش بر گردن
اوست، و اگر راست گو باشد پاره ای از آنچه به شما وعده می دهد به شما خواهد رسید،
بی گمان خداوند کسی را که اسرافکار دروغگو است، هدایت نمی کند.
« ای قوم من! امروز فرمانروایی از آن شماست، در این سرزمین پیروزید پس چه کسی ما را
از عذاب خدا یاری می دهد، اگر (عذاب) بیاید». فرعون گفت: «من شما را جز به راهی که
(مصلحت) می بینم، (سفارش نمی کنم) و شما را جز به راه صحیح (و رشد) هدایت نمی کنم
».
(همان) روزی که پشت کنان روی می گردانید، و برای شما هیچ نگه دارنده ای از (عذاب)
خدا نیست، و هر کس را که خداوند گمراه کند،پس هدایت کننده ای برای او نیست.
و به راستی پیش از این یوسف با دلایل روشن به (نزد) شما آمده بود، پس شما از آنچه
او برای شما آورده بود پیوسته در شک بودید، تا زمانی که او مرد گفتید:«هرگز خداوند
بعد از او پیامبری را مبعوث نخواهد کرد». این گونه خداوند کسی را که اسرافکار شکاک
است گمراه می سازد.
(همان) کسانی که بی آنکه حجتی برایشان آمده باشد، در آیات خدا مجادله می کنند (این
عمل) نزد خدا و نزد کسانی که ایمان آورده اند سخت ناپسند (و موجب خشم) است. این
گونه خداوند بر دل هر متکبر سر کشی مهر می نهد».
(راهها و) درهای آسمانها، تا به معبود موسی بنگرم (و از او آگاه شوم)، و هر چند من
او را دروغگو می پندارم». و این گونه برای فرعون زشتی کردارش (در نظرش) آراسته شد،
و از راه (حق) باز داشته شد، وحیله (و نیرنگ) فرعون جز در تباهی نبود.
هر کس کار بدی مرتکب شود، پس جز به همانند آن کیفر نیابد، و هر کس از مرد یا زن در
حالی که مؤمن است، کار شایسته ای انجام دهد، پس آنها وارد بهشت می شوند، و در آن
روزی بی شمار به آنها داده خواهد شد.
و چون در آتش (جهنم) با همدیگر مجادله (و کشمکش) می کنند، پس ناتوانان به کسانی كه
تکبر ورزیدند، می گویند: « بی شک ما (در دنیا) پیرو شما بودیم، پس آیا شما (امروز)
می توانید بخشی از آتش را که نصیب ما شده از ما دور کنید؟!»
همانا کسانی که در آیات خدا بدون هیچ حجت (و دلیلی) که برای آنها آمده باشد، مجادله
می کنند، در سینه هایشان جز تکبر نیست، که خود به آن نخواهند رسید، پس به خدا پناه
ببر، بی گمان اوست که شنوای بیناست.
و هرگز نابینا و بینا یکسان نیستند و (همچنین) کسانی که ایمان آورده، و کارهای
شایسته انجام داده اند با (افراد) بد کار (یکسان نباشند) چه اندک پند می پذیرید.
خداوند کسی است که شب را برای شما قرار داد تا در آن آرام گیرید، و روز را روشن
(قرار داد)، بی گمان خداوند بر مردم فضل (و کرم) دارد، ولیکن بیشتر مردم سپاس نمی
گزارند.
خداوند کسی است که زمین را برای شما قرار گاه، و آسمان را (همچون) سقفی قرار داد، و
شما را صورت بخشید، پس صورتتان را نیکو گرداند، و از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد
این است خداوند پروردگار شما ،پس پر برکت و بزرگوار است خداوندی که پروردگار
جهانیان است.
(ای پیامبر) بگو: «همانا من نهی شده ام از اینکه کسانی را پرستش کنم که شما بجای
خدا می خوانید، چون نشانه های روشن از جانب پروردگارم برای من آمده است، و مأمور
شده ام كه برای پروردگار جهانیان تسلیم باشم».
او کسی است که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، سپس از خون بسته، سپس شما را (به
صورت) کودکی (از شکم مادر) بیرون می آورد،سپس (بزرگ می شود) تا به کمال نیرو و قوت
خود می رسید، سپس (زندگی می کنید) تا بعد از آن پیر می شوید، و از (میان) شما کسی
است که پیش از این (مرحله) می میرد و (به بعضی از شما مهلت می دهد) تا به اجل معین
برسید، و شاید بیندیشید.
پس (ای پیامبر) صبر کن، بی گمان وعده خدا حق است، پس اگر قسمتی از چیزهایی را که به
آنها وعده داده ایم به تو نشان دهیم، یا تو را بمیرانیم، پس (در هر صورت) به سوی ما
باز گردانده می شوند (و آنجا کیفر می شوند).
و به راستی پیش از تو پیامبرانی فرستادیم، (داستان) بعضی از آنها را برای تو باز گو
کردیم و (داستان) بعضی را برای تو باز گو نکرده ایم، و هیچ پیامبر را نرسد که معجزه
ای جز به فرمان خدا بیاورد، پس چون فرمان خدا در رسد، به حق داوری شود، و آنجا
بیهوده گویان (اهل باطل) زیان خواهند کرد.
آیا در (روی) زمین سیر نکردند، پس ببینند سر انجام کسانی که پیش از آنها بودند،
چگونه بود؟ آنها (از لحاظ) تعداد افراد از اینها بیشتر بودند، و در توانایی (و پدید
آوردن) آثار در زمین از اینها برتر (و سختر) بودند، پس آنچه بدست می آوردند نتوانست
آنها را بی نیاز کند (و عذابشان را دور نماید).